Is een burn-out hip? De laatste tijd horen en lezen we er steeds vaker over: mensen die een burn-out krijgen.

In dit artikel op nu.nl werd hier onlangs op ingegaan naar aanleiding van de bekentenis van vlogger Bibi Breijman dat ze een burn-out heeft.  En ik ben echt geen fan van Peter R. de Vries, maar met zijn uitspraak dat jongeren met een burn-out niet geschikt zijn voor het werk dat zij doen, kan ik het alleen maar helemaal eens zijn. Een burn-out is mijns inziens namelijk het serieuze niet meer te negeren teken dat je inderdaad dingen aan het doen bent die helemaal niet bij je passen, waar jij niet voor in de wieg gelegd bent. En wat dat dan is, is voor iedereen anders. De één gedijt in een drukke omgeving, kan goed overweg of alleen maar functioneren met strakke deadlines, houdt van spanning en sensatie of in de volle aandacht staan, wat er blijkbaar bij hoort als je vlogger bent (dat is overigens pas echt hip), de ander krijgt er spontaan uitslag van. Zou ik ook krijgen. Ieder zijn ding.

Dit geldt niet alleen voor jongeren trouwens. Wat ik namelijk ook zie, is dat steeds meer mensen eens goed bij zichzelf nagaan waar ze nou helemaal mee bezig zijn. Ikzelf en mensen in mijn omgeving incluis. En hoewel ik mezelf nog best jong voel en me soms ook zeker nog zo gedraag, kom ik toch meer in de buurt van de leeftijd van vriendje Waylon dan zijn 11 jaar jongere vriendin. Ze vragen zich af of ze het werk dat ze nu doen de komende twintig jaar nog willen blijven doen. Noem het een veertigersdilemma (is het nieuwe dertigersdilemma toch?) of een mid-life crisis, ergens knaagt er iets. En dan is het tijd voor verandering. Ze beseffen dat ze de afgelopen tijd onbewust zijn blijven doen wat ze altijd al deden, gewoon omdat dat vanzelf zo ging en misschien omdat het ook wel lekker makkelijk was. We zijn nu meer bezig met bewustwording, met willen, bedenken en erachter komen wat we écht willen en waar we blij van worden. Ik kan het alleen maar toejuichen.

In hetzelfde artikel wordt beweerd dat mensen ook misbruik maken van de term burn-out, om ergens bij te willen horen. Welkom bij de ‘club van burn-outers’, aanstaande vrijdag wordt je officieel welkom geheten tijdens de vrijdagmiddagborrel. Het zal allemaal wel, maar als je het gebruikt om niet naar je werk te hoeven, zit je volgens mij ook niet op de juiste plek. En is het dan dus ook tijd om uit te gaan zoeken wat je nu echt wilt en wat dan wel de juiste plek voor jou is. Op ieder potje past een deksel en voor alle potjes is er een passend plekje in de kast. Soms is het misschien wel even zoeken, het licht aandoen of ruimte maken door wat anders aan de kant schuiven of op te ruimen.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een serieus onderwerp en vind het heel goed dat er aandacht voor is. Je hoeft mij niet te vertellen dat de maatschappij sneller verandert dan dat de mens evolueert (ik verwar dit woord nog al eens met ovuleren, dus heb het voor de zekerheid maar even opgezocht). We horen tegenwoordig ook veel meer over HSP’s (jaja, ook heel hip), omdat mensen de steeds groter wordende hoeveelheden prikkels niet kunnen verwerken, en daar last van krijgen. En gevoeligere mensen hebben daar nu eenmaal wat eerder last van.

De in het artikel genoemde symptomen van een burn-out zijn overigens dezelfde als bij een depressie en bij overprikkelde HSP’s: ‘slechter concentreren, snel angstig, geïrriteerd of oververmoeid zijn,  jezelf willen isoleren en pijntjes hebben die niet weggaan’. En dezelfde als bij iemand met een glutenallergie die een bruine boterham met kaas blijft eten als lunch. Iets dat ik ook zeker kan beamen dat niet handig is om te doen, zie voor de uitleg het artikel.

Het gaat niet om het naampje, het label, of de hipheid ervan. Het gaat erom dat je te lang iets aan het doen bent waar je niet gelukkig van wordt. En het maken van bewuste betere keuzes is hier inderdaad waar het om draait. Volgens het artikel is dit de meest tijdomvattende stap. Volgens mij niet: een KernTalentenanalyse duurt ca. 3 à 4 uur en daarna heb je binnen een week je KernTalentenanalyseverslag in huis. Met daarmee het inzicht welke dingen jou ongelukkig maken en vervangen kunnen worden door welke dingen die jij wel met “bezieling, passie en emotie” doet. En dan blijk je die boterham met kaas eigenlijk ook helemaal niet lekker te vinden en liever te gaan voor een heerlijk gevulde salade. Een burn-out hoeft dus helemaal niet erg te zijn, hij kan je de heerlijkste gevulde salade opleveren. Zie het als een kans, ik vind die van mij nog steeds éen van de beste dingen die mij in mijn leven tot nu toe zijn overkomen. En dan heb ik toch ook al drie kinderen.

Ik kreeg de mijne trouwens al 12 jaar geleden. Toen was ik nog echt jong maar was er ‘helaas’ nog niks hips aan. Aan hoogsensitiviteit trouwens ook niet. Was ik te vroeg? Of ben ik een trendsetter? Hé, dat is pas hip!

Ben jij een van die jonge ouderen of oude jongeren die zich schamen voor hun burn-out, die er niet graag voor uitkomt dat je je overprikkeld of overspanen voelt of er even helemaal doorheen zit? Die iets anders wilt maar niet weet wat?
‘Been there’. Ik zal je dus niet uitlachen en het ook tegen niemand doorvertellen, je hoeft je er niet voor te schamen. Ik zal er ook geen label of hippe term op plakken. We gaan gewoon op zoek naar dat wat wél bij jou past en waar jij wel blij van wordt. En met die ingrediënten kan je dan zelf de meest heerlijke lunch samenstellen.

Heb je ook zo’n honger ineens?